Het object is een fout zoals het begrijpen een fout is. Het is als een ei dat zichzelf bevrucht en als een man die zichzelf is. Dingen die voortduren doen dat inzoverre ze ook iets anders zijn dat het ding dat je ziet. Als spoken bewegen we vooruit met achter ons de objecten als een spoor van skeletjes. Dit spoor gaat nergens heen, alleen terug. Alles wat we begrijpen is al lang begraven.